تلاشی در انسانشناسی تطبیقی
انسانشناسی
کتاب حاضر، پژوهشی است که به علت فقدان سابقه تاریخی و ادبیات مناسب این نوع تلاشها، دانش نوین محدودی با خود به همراه آورده و بیش از آنکه به نتیجه و ثمره این لقاح بیندیشد، به اصل این تمهید و شیوه امید بسته است. شیوه تطبیق و باهمنگری آرا در این پژوهش تنها روشی است که بناست در پرتو آن فهم درستتر و جامعتری از این دو منظومه فلسفی در ارتباط با انسان به دست آید و خود این روش، موضوعیت و شأنیتی مستقل ندارد، با این روش، هم در مقام توصیف و هم در مقام تبیین، ضمن پردهبرداری از وحدتها، وفاقها، غفلتها و کاستیها، سازوکار تکامل معرفت فلسفی در دو سنت مختلف فکری و نحوه برآمدن نظرگاهها و پاسخهای نو و ارتباط تاریخی دیدگاههای مختلف با یکدیدگر و زایش و فتور آرای جدید و قدیم و نسبت آنها به مبادی تصوری و تصدیقی هرکدام به دست میآید و به همین علت است که این شیوه میتواند برای فهم مدعای این دو نظام فلسفی مفید و ثمربخش باشد.