سبد سفارش شما خالی است!

ترجمه خطبه 82 نهج‌البلاغه امام علی(ع) در مورد عالم برزخ و مردگان است. برخی از شارحان معتقدند که این خطبه در شهر کوفه و در شناساندن دنیا ایراد شده و به لحاظ ادبی، از خطبه‌های شگفت‌انگیز آن حضرت است. ایشان در این خطبه، علاوه بر عالم برزخ، به مزمت دنیا و دلایل این امر پرداخته است. وی در این خطبه به این موارد نیز اشاره نموده است: آغاز زندگی دنیا رنج است و پایان آن فناء و نیستی؛ در حلال دنیا حساب است و در حرام آن، عقوبت و کیفر. هرکس در دنیا بی‌نیاز گردد، به فتنه گرفتار می‌شود. آن‌که در دنیا بی‌چیز باشد غمناک می‌شود و آن‌که درباره دنیا حرص ورزد، آن‌را از دست می‌دهد. دنیا چنین است که هرکس به‌دنبالش نرود، به‌سراغش می‌آید. آن‌که به‌دنیا با دیده پند و عبرت بنگرد، بینا می‌شود و آن‌که با دید محبت به آن بنگرد، کور می‌گردد. از دیدگاه امام(ع)، دنیا هدف نیست؛ بلکه وسیله‌ای برای رسیدن به هدف می‌باشد. شریف رضی گوید: خبر است که چون آن حضرت این خطبه ادا می‌کرد، مستمعان را تن می‌لرزید و چشم‌ها می‌گریست و دل‌ها در اضطراب بود.