عشق از نگاه مولانا
شعر فارسی - قرن 7ق.
عشق در کل جهان جاری و ساری است و در واقع؛ عشق سبب خلقت جهان است و موجودات از موهبت آن در حرکت و پویایی هستند. جهان بدون عشق، فسرده و بیحرکت است. عشق تمام اجزای هستی را به یکدیگر پیوند میدهد و در واقع گردش آسمان و زمین از جنبهی عشق است. عشق دوسویه و دوجانبه است اما تاثیر عشق در عاشق و معشوق متفاوت است. عاشق از بند منیت رها میگردد، در صفات خویش میمیرد و به عشق حق زنده میشود. عاشق از فنا شدن هراسی ندارد. عشق قابل وصف و بیان نیست، در توصیفش باید گفت: "آفتاب آمد، دلیل آفتاب". از میان شاعران و بزرگان ادب فارسی، شاید به جرات بتوان گفت مولانا بیش از دیگران در این وادی سخن رانده و در وصف عشق و با عشق سروده است. این مجموعه، ابیاتی از شش دفتر مثنوی و غزلیاتی از دیوان شمس را دربردارد که مفهوم عشق در آنها بیان شده است.