سبد سفارش شما خالی است!

«صدای شعار و صلوات مردم لحظه‌ای قطع نمی‌شد. امام روی بالکن نشسته بود. برخاستند تا مردم ایشان را ببینند، مدتی گذشت. امام دوباره نشستند. نگاهشان کردم. چشمانشان پر از اشک بود. رو کردند به آقای لواسانی و گفتند: «من ناراحتم که بچه‌های من سالم‌اند، خود من سالم‌ام، ولی بچه‌های مردم شهید شده‌اند». نگارنده در کتابچة حاضر سعی دارد ضمن بیان ناگفته و کمترشنیده‌های تاریخ معاصر ایران، تصویر تازه ـ فرای تصورات ـ از تاریخ را به گروه سنی جوان و نوجوان ارائه دهد که در عین جذابیت و روانی برای ورود به متن تاریخ ایجاد انگیزه کند.