ناسازههای گفتمان مدرسه: تحلیلی از زندگی روزمره دانشآموزی
آموزش و پرورش در ایران پس از انقلاب، همیشه محل مجادلات جدی ایدئولوژیک بوده است. تاریخ این نهاد نشان میدهد که این تحولات گاه در شکل تغییرات ساختاری عمده (تغییر نظام آموزش و پرورش) و گاه در قالب تغییراتی جزئیتر درون ساختاری (طرحهایی نظیر طرح ادغام و طرح احیای معاونت پرورشی) تجسم یافته است. نگرانی همیشگی نسبت به تعلیم و تربیت به ایدئولوژی کلی نظام جمهوری اسلامی بازمیگردد که پرورش انسانهایی با اخلاق و تربیت اسلامی را هدف اصلی خود قرار داده است. در این کتاب با تکیه بر کاوشی نظری و تجربی سعی شده تا برخی ملاحظات در حوزۀ آموزش و پرورش از منظر زندگی روزمرۀ دانشآموزی بررسی شود. این تحقیق بر مطالعۀ مدارس منطقۀ دوازده متمرکز است. اما یک دبیرستان در منطقۀ 1 نیز به جمع موارد مطالعه در تحقیق اضافه شده است. برخی از نتایج تحقیق بدینقرار است: "نحوۀ مواجهۀ دانشآموزان با کتب درسی بسیار گذرا و ناپایدار است. آنها با کتاب کاملا به شیوۀ ابزاری برخورد میکنند و معلمان خود را تحت فشار قرار میدهند تا کلیت کتاب را به نفع پرسشهایی که احتمالا در امتحان مطرح میشوند قربانی کنند. به همین دلیل معلمان هم ترجیح میدهند از متن کتاب، سوالاتی را طرح و پاسخ آنها را نیز در کتاب مشخص کنند. دانشآموزان نیز با مطالعۀ این پرسشها و پاسخهای آنها قناعت میکنند".