غبار زدایی از مسیر تماشا: مقالههای همایش "نظریههای ادبی معاصر و شعر ایران"
یکی از راههای شناخت میزان نواندیشی ما این است که معلوم شود تا چه میزان میتوانیم متون گذشته را با رویکردهای تازه بخوانیم و تا چه حد گریبان ذهنمان را از دست دریافتها و داوریهای تکراری رها کنیم. افرادی که در همۀ حوزهها به گونهای متوازن نو شدهاند و نوسادگی آنها با سرشتشان درآمیخته، این توانایی را دارند که همۀ پدیدهها را با نگاهی تازه ببینند. بنابراین شیوۀ روبهرو شدن ما با پدیدههای پیرامون و نیز متون موجود نشان میدهد که ما تا چه اندازه نواندیش هستیم. نه این که ضرورتا ادبیات معاصر بخوانیم تا روشن شود که نواندیش هستیم. مجموعۀ حاضر افزون بر دو مقاله حاوی مقالات همایش "بررسی نظریههای ادبی معاصر و پیوند آن با شعر ایران" است که در روز پنجشنبه 24 اسفند 1385 در تالار حافظ شیراز برگزار گردید. عناوین برخی مقالات بدینقرار است: "ضرورت نواندیشی در ادبیات/ کاووس حسنلی"، "مدرنیته در شعر شاملو/ صابر امامی"، "نشانهشناسی شعر/ حسن پاینده"، "شعری که زندگی نیست/ محمد دهقانی"، "خروج از بیانگری در غزل عرفانی/ سید مهدی زرقانی"، و "اکنون ابدی (زمان و روایت در شعر حافظ)/ علیرضا نیکویی".