سبد سفارش شما خالی است!

"اسلام و لاییسیته "مشتمل بر شش فصل است که "عبدو فیلالی انصاری "تحت تاثیر اسلام‌شناس مشهور معاصر مصری یعنی "علی عبدالرزاق ( 1888ـ 1966) " به رشته تحریر درآورده است .کتاب حاضر یکی از مجموعه کتاب‌های "اسلام و امانیسم "است که در آن، قطع پیوندهای بین دین و خشونت، و رابطه بین امر دینی و امر سیاسی یا به طور کلی روش حضور دین در زندگی واقعی آدمیان در جامعه به بحث گذاشته می‌شود .یکی از مهم‌ترین پرسش‌های کتاب این است که "چگونه اروپاییان به چنین قدرتی دست یافتند تا آن جا که از مسلمانان پیش گرفتند و مدعی تسلط بر آنها می‌شوند؟ ."مولف خاطر نشان می‌کند" :از نظر اروپاییان دین از این پس نقش مسلط خود را که در نظم اجتماعی و سیاسی داشت، از دست داده و دیگر دیدگاه‌ها و بینش‌هایی را که انسان اروپایی از طبیعت و از خودش به دست می‌آورد تعیین نمی‌کند...ولی از نظر مسلمانان دین طی قرن نوزدهم هنوز منبع یا مرجعی بود که براساس آن بینش‌ها، قوانین و همچنین نهادهایی که مسلط بودند و کارکرد جامعه را تضمین می‌کردند، به وجود آمده‌اند ."(از نظر نگارنده لاییسیته یا سکولاریسم معادل واژه علمانیت یا لادینیت بوده و اساسا به زندگی غیر دینی اطلاق می‌شود) .نگارنده پس از تعاریفی از لاییسیته، علل ظهور و اشکال آن ;سعی در پاسخ‌گویی به سه سوال اساسی دارد ; یعنی" :آیا اسلام با لاییسیته واقعا مخالف است؟"، "آیا اسلام به لاییسیته نیاز ندارد؟ "و "آیا اسلام با لاییسیته سازگار است؟ ."نگارنده بر این باور است که "لاییسیته هیچ مشکلی نمی‌تواند برای مسلمانان ایجاد کند و اسلام نسبت به سایر ادیان، بهتر آن را تحمل می‌کند .زیرا اسلام یک دین جهانی است در صورتی که لاییسیته یک روش سازماندهی اجتماعی ـ سیاسی است که برای دین در زندگی آدمیان نقشی معین، و تا اندازه‌ای محدود قایل است و هر یک قلمروی دارند و لاییسیته به هیچ وجه قصد ندارد دین را حذف کند .و به طرق اولی نمی‌خواهد جایگزین نقش‌های اساسی دین شود ."