سبد سفارش شما خالی است!

مجموعهای از رباعیات و دوبیتیهای باباطاهر عریان شاعر شوریده حال سده پنجم هجری است. اشعار باباطاهر را از نوع فهلویات یعنی عامیانههای قدیم که از عصر باستان نمایانگر شور و رقص و طرب بوده و در شعر فارسی تحولات ویژهای ایجاد کرده، میدانند، شعر عرفانی که در این عامیانهها ممزوج شده, با باباطاهر و ابوسعید آغاز و تکامل آن در عصر سنایی و عطار و اوج آن در مولوی و حافظ بوجود میآید. در این اشعار باباطاهر رندی کامل است که با سرایش اشعار کوتاه غنایی، بلند مرتبگی خود را در ریاضت و معنویت و گمنامی و عشق و شور نشان میدهد. سادگی و بیپیرایگی، شفافیت، یکدست بودن مضامین عاطفی و معنوی که همگی برای بیان حال رابطه عاشق و معشوق نشان داده میشوند, اشعار غنایی باباطاهر را در سطحی والا و گرانقدر در ادبیات عرفانی و فولکلوریک قرار داده است.