سبد سفارش شما خالی است!

روی گوشی‌اش سرک می‌کشم. رفته سراغ پست‌های قدیمی‌تر. دارد پست‌هایم را یکی یکی می‌خواند و در هر کدام که آرزوی شهادت ای است، روی پیشانی‌اش می‌کوبد و آه بلندی با بازدم بیرون می‌دهد. بخارا آهش در هوای سرد، ابرهای کوچک آماده‌ی باریدن می‌سازد. چند دقیقه‌ای هست که روی پستی که بعد از شهادت شهید حججی گذاشته بودم، گیر کرده. هی با بغض زمزمه می‌کند: و از آن روز سرم میل بریدن دارد و هی دست می‌کشد روی سر و صورتش و هی اشک‌هایش می‌چکد. یهو خم می‌شود روی سنگ. دو تا دست لرزانش را می‌گذارد دور صورت عکس. زمزمه می‌کند: امیر جان...