پس از پایان
داستانهای فارسی - قرن 14
کاش میدانستیم فردا و فرداهای دیگرمان، آبستن کدامین حادثهاند و چه تغییری در انتظار ماست! اما به حکم قوانین تکوینی هستی، جهت به آینده و بیخبری از آن، لازمه حیات آدمی است و توجیه کننده ضرورت خرد و اندیشهای که میبایست در دل تاریکیها همچون چراغی فروزان، روشنیبخش دالان هزار توی زندگی ما باشد. شاید از رهگذر این مطاع زیبنده بتوان ثابت و استوار بر جاده پر پیچ و خم زندگی مصون از هر لغزشی قدم زد و طی مسیر کرد.