سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این داستان در کنار حوادث اصلی، وقایع چند سال اول انقلاب و فضای سیاسی ـ اجتماعی آن دوران را به تصویر می‌کشد .راوی مردی است که از "مرز جوانی گذشته است ."او شیفته دوستش "عبیر "بوده که سخت در کار سیاسی به فعالیت مشغول است .عبیر از منظر او اسطوره‌ای قوی، کارآمد، و دارای بینش سیاسی و اجتماعی است که همواره از او یاد می‌کند . عبیر بعد از پانزده سال فعالیت سیاسی در خارج از کشور به ایران باز می‌گردد ;اما در کوران حوادث انقلاب شکسته می‌شود و شکوه خود را از نگاه راوی از دست می‌دهد" .عاتکه "خواهر عبیر است .از این رو، راوی بخشی از آرمان‌های خود را که در شخصیت عبیر، یعنی قهرمان اسطوره‌ای او متبلور بوده و اینک در هم شکسته شده ـ در چهره "عاتکه "می‌یابد . عاتکه نیز این را به خوبی حس می‌کند که در واقع، عشق جایگزین شده است ; نه معشوق واقعی راوی .این حس در سراسر رمان سایه‌ای بس سنگین دارد .