سبد سفارش شما خالی است!

در جلد هشتم از مجموعة «فلسفة هنر و زیبایی‌شناسی»، به بررسی برخی از دیدگاه‌های عمدة زیباشناسی مارکسیستی پرداخته می‌شود. نظریة زیباشناسی مارکسیسم، نظریه‌ای است که با انگیزة سیاسی ساخته و پرداخته شده، و از این رو اهمیت بسیاری برای نقش آموزش هنر قائل است. نظریه‌پردازان مارکسیست معتقدند که هنر تاثیری پردامنه و سازنده بر حوزه‌های مختلف حیات مادی و فرهنگی دارد و نقش فعال در فرآیند متحول ساختن دنیای واقع ایفا می‌کند. این بدان معنا است که نه فقط تاریخ هنر، بلکه نقش هنرمند را هم در حیات نسل‌های آتی، باید با ملاحظة جنگ طبقاتی مورد ارزیابی مجدد قرار داد. در واقع، هنرمند مارکسیستی از مردم می‌خواهد تا سنتی اندیشیدن را که از لحاظ سیاسی فاقد اعتبار است، کنار بگذارند: اما آن‌چه اهمیت دارد این است که این نظریه در قرن بیستم، بر سر مسالة «نوپردازی»، به ویژه با مدرنیسم در تعارض است.