سبد سفارش شما خالی است!

میشائیل هانکه زمانی به سینما آمد که در نقد فیلم، تئاتر، تلویزیون، فلسفه و روانشناسی تجربیات فراوانی اندوخته بود. اما بیش از همه شیفته سینما بود.او با حذف ریشه کنش خشونت‌بار شخصیت‌هایش، غالباً به سه فرایند ذات محوری، تربیت محوری و رسانه محوری اشاره می‌کند. که سومی مشخصاً وابسته به دوره متأخر مدرنیته است. هانکه این سه گرایش را در بازی‌های مفرح به‌عنوان آزاردهنده‌ترین فیلمش ادغام می‌کند و در بیشتر فیلم‌های خود از رخدادی مبتنی بر کنش شخصیت به دلالت‌های سیاسی اجتماعی و فرهنگی می‌رسد. فیلم‌های هانکه به‌واسطه نیاز به مشارکت عقلانی بیننده در پر کردن جاهای خالی متن، پیچیده و دشوار به نظر می‌آیند. درحالی‌که داستان‌هایی بسیار ساده دارند. کتاب حاضر با هدف بررسی سینمای هانکه به رشته تحریر درآمده است.