سبد سفارش شما خالی است!

اگر به ریشة اصلی نمایش، علت وجودی، بقا و ضرورتش از تکوین نخستین جوامع ابتدایی تا به امروز بپردازیم،در آغاز هدف و واقعیت آن را پدیده‌ای جدا از نیازهای انسان‌های بدوی نمی‌یابیم. نمایش، نمودار رنج و مبارزة بشر در دوره‌های تاریخی و آیینة تمام‌نمای نیازهای انسان زمان خود بوده است و در زندگی او تاثیری همه‌جانبه داشته و در ساختار تمدن و سیر تاریخ، حضورش جاودانه بوده است، به همین سبب سرشار از حقانیت است. نخستین حرکات خودانگیختة شکار شکارگران، اساس نمایش را پی‌ریزی کرد و سپس مراسم رقص‌هایی که به احترام خدایان اساطیری و... در راستای سودرسانی انسان نخستین به کار می‌رفتند آن را تداوم بخشید که با هدف یاری رساندن به تداوم حیات و برانگیختن مهر خدایان و ستایش زندگی و بزرگداشت مردگان بر پا می‌شده است. زمانی که نمایش، ویژگی سودرسانی خود را از دست داد و دیگر وسیله‌ای در راستای کسب معاش نبود، به صورت تفریح و سرگرمی درآمد و از قالب روایت شفاهی و مذهبی خارج شد و شکل مدون و مکتوب به خود گرفت و به ادبیات، نمایش، موسیقی و... تجهیز شد و همراه با عواطف بشری به نمایش داستان‌ها، سرگذشت‌ها و... پرداخت و تئاتر ( به زبان یونانی) نامیده شد. در کتاب حاضر پس از درج پیشگفتاری دربارة پیشینة نمایش از عصر باستان، نیز تفاوت نمایش و تئاتر با یک‌دیگر، از چگونگی پیدایش نمایش از دو دیدگاه جامعه‌شناسی و تاریخی سخن رفته است. در دیگر فصول کتاب پیشینة نمایش و جلوه‌های آن در تمدن‌های بین‌النهرین، مصر باستان، ایران، هند، چین، ژاپن، کره، یونان، و روم کاویده شده است.