سبد سفارش شما خالی است!

جامعة ایران طی چند دهه اخیر، به مثابة جامعه‌ای در حال گذار، درگیر تحولات ساختاری بوده است که از جملة آنها می‌توان به دگرگونی در ساختار جمعیت و جوان‌تر شدن آن، رشد جمعیت دانشجویی و... اشاره کرد. این مساله تغییرات نوپدید ساختی ـ کارکردی را به همراه داشته است. در میان این تغییرات، نظام آموزش عالی با استفاده از یک چهارچوب نظری که پنج سرمشق: اقتصادسنجی، روان‌شناختی، جامعه‌شناختی، مدیریتی و آموزشی را دربرمی‌گیرد، درصدد بوده است تا در ارتقای دانشگاه سنتی ـ تکیه بر نخبه‌گرایی ـ به دانشگاه کارآفرین گام‌های مثبتی را بردارد. ایجاد شرایط رقابتی و نیز استقلال دانشگاهی و آزادی علمی از پیش‌شرط‌هایی است که در این تبدیل‌گرایی مورد تاکید آموزش عالی قرار گرفته است. در کتاب حاضر، کانون توجه نگارنده به دو موضوع «دانشگاه به مثابة جایگاه آگاهی» و «یادگیری در سطح عالی» بوده است. بدین‌منظور هر فصل کتاب به یکی از مهم‌ترین مسایل حوزه و دانشگاه نظیر: استقلال دانشگاهی، آزادی علمی، دانشگاه و مسئلة اسلامی شدن، دانشگاه و کارآفرینی و... اختصاص یافته است.