از اعماق: نامهای از زندان
«از اعماق» مهمترین و طولانیترین نامة «اسکار وایلد» ـ نویسندة برجستة قرن نوزدهم ـ محسوب میشود و از قانون کلی حاکم بر نامهنگاریهایش مستثنی است. او این نامه را در سه ماهة پایانی دوران حبس خود (ژانویه ـ مارس 1897) در زندان ردینگ خطاب به «لرد آلفرد داگلاس» ـ دوست نزدیکی که در نتیجة رفاقت با او به زندان افتاد ـ نوشته است. او در این نامه به مرور خاطرات این دوستی و شرح پیامدهای ناگوار آن میپردازد و با اشاره به تفاوتهای دیدگاه خود و داگلاس، دلایل و انگیزههای خود را برای تداوم بخشیدن به این رابطه توضیح میدهد. وایلد در عین حال که این نامه را به قصد گفتوگو و ارتباط با داگلاس نوشته، اما از طریق آن سیر تحول زندگی خویش را بیان میکند.