سبد سفارش شما خالی است!

زاویه دیدی که حضرت علی (ع) در نهج‌البلاغه به امور طبیعی دارد با نگاه به سایر دانشمندان متفاوت است. نهج‌البلاغه مسائل طبیعی را از منظر تعقلی و فلسفی می‌نگرد و تنها به جنبه حسی و طبیعی اکتفا نمی‌کند. علی (ع) تمام پدیده‌ها و تمام موجودات عالم هستی را جلوه‌ای از جمال الهی و نشانه‌ای از آیات الهی می‌داند و قبل از آن خدا را و بعد از آن معاد را نیز می‌بیند و به بیان علت ناعلمی و علت غایی آن می‌پردازد و با توجه به روابط و ارتباطات متقابل حاکم بر پدیده‌ها می‌نگرد. در این کتاب به معرفی اماکن اشاره‌شده در نهج‌البلاغه، و مکان‌یابی، شرح و تفسیر علت اشاره به آن مکان، پرداخته شده است.