سبد سفارش شما خالی است!

حضرت زینب (س) دلبستگی شدیدی به برادرش ـ حسین (ع) ـ داشت. تا جایی که هنگام ازدواج با پسرعمویش ـ عبداله ابن جعفر ـ به دو شرط به ازدواج رضایت داد؛ طاقت دوری از برادرش حسین (ع) را نداشت، بنابراین باید در خانه‌ی هم‌جوار خانه‌ی او زندگی می‌کرد. برای دیدار و یا سفر با برادرش حسین (ع) نیز اختیار و اجازه‌ی همیشگی می‌خواست. عبدالله که مثل همه‌ی طایفه‌ی بنی‌هاشم داستان عجیب علاقه و دلبستگی این خواهر و برادر را شنیده بود، هر دو شرط را پذیرفت. آن‌ها صاحب سه فرزند شدند. دو تن از ایشان در زمان قیام امام حسین (ع) همراه مادر و دایی خویش به کربلا رفتند و به شهادت رسیدند. پس از واقعه‌ی عاشورا کاروان اسیران از کربلا به کوفه و از عراق به شام رانده می‌شد و بانو زینب (س) در هر شهر و دیار خطابه‌ی کوبنده‌ای ایراد می‌کرد و ظلم و جور و فساد یزید و یزیدیان را افشا می‌کرد. به شهادت تاریخ، خطبه‌های کوبنده‌ی ایشان نقش بی‌نظیری در زنده نگاه داشتن قیام پرشور و ستم‌ستیز امام حسین (ع) و شهدای کربلا داشت، حضرت زینب (س) در سال ششم هجری در مدینه متولد شدند و یک سال و نیم پس از حادثه‌ی خونین کربلا در پانزدهم ماه رجب سال 62 هجری قمری وفات یافتند.