کودکآزاری، از علتشناسی تا پاسخدهی
کودکان - سوءاستفاده
یکی از پردامنهترین ابعاد مورد بحث در سطح نظام حقوق کودک، مسالة حق کودک بر حفاظت در برابر رفتارهای آزاردهنده است. با این وصف، مفهوم کودکآزاری به عنوان هرگونه رفتاری که منجر به ورود صدمه به سلامت جسمانی، روانی و عاطفی کودکان گردیده و یا در فرآیند رشد آنها در ابعاد فردی و اجتماعی ایجاد اختلال نماید، دامنة ممنوعیتها و نبایدهای حاکم بر حوزة حقوق کودکان را تعیین میکند. بدیهی است که حفاظت از کودکان در برابر صدمههای یادشده و نیز تلاش در جهت اعادة حقوق کودکان صدمهدیده به اجتماع و روند معمول زندگی، امری نیست که تنها با تکیه بر موعظههای اخلاقی محقق گردد، بلکه لازم است تا با استفاده از مجموعة ظرفیتهای حقوقی، درمانی، رفاهی و... نظام ویژهای به منظور ارائة تدابیر پیشگیرانه، واکنشهای کیفری، اقدامات درمانی و خدمات رفاهی طراحی و اجرا گردد. بدیهی است که در جهت تامین امور یادشده، دولتها مکلف به مداخله و ایفای نقش راهبردی خود در جهت تضمین امنیت و سلامت کودک در معرض خطر و آسیبدیده هستند. پژوهش حاضر در دو بخش تنظیم شده است. در بخش نخست، ابتدا مفهوم کودکآزاری و مبانی شکلگیری و گسترش سیاستهای مقابله با آن در سطح اجتماع و نظام حقوقی مورد بحث قرار میگیرد. سپس با تکیه بر سه محور جایگاه قانونی، کارنامة اجرایی و چشمانداز آینده، عملکرد برخی از مهمترین نهادهای متولی پاسخدهی به پدیدة کودکآزاری نظیر: قوة قضائیه، وزارت کشور، شهرداری، سازمان بهزیستی و... مورد نقد و بررسی قرار میگیرد.