سبد سفارش شما خالی است!

بادی وزید و شعله‌های آتش را به لرزه در آورد و سمتی دیگر نیز آن‌ها را رقصاند. فانوس‌های کهنه‌ای به تیرک چوبی کنار آتش آویزان بود، اما کم‌نور و بی‌رمق می‌تابید و تنها این آتش بود که فضای بیشتری را روشن می‌کرد. کمی آن طرف تر مزرعه گندم در سیاهی فرو رفته بود. ماه از شب‌های قبل هلالی و باریک شد و امشب از صفحه سیاه آسمان کاملاً محو شده بود. ستارگان نیز در گوشه و کنار با بی‌رمقی می‌تابیدند؛ چون دیگر ماهی نبود که برایش دلبری کنند. آن‌ها هم می‌دانستند تنها با وجود ماه زیبا هستند و به چشم می‌آیند. در آن شب که تاریکی محض بود، فروردین نزدیک می‌شد و روزهای سال را در آغوش می‌کشید و این روزها بوی فروردین را به خود می‌گرفتند و زیبا و رو به گرم شدن می‌رفتند.