سبد سفارش شما خالی است!

در نگاهی اجمالی به آثار «اسماعیل فصیح» چنین به نظر می‌رسد که وی بیش‌تر از هر نویسندۀ دیگری مایل است در آثارش به یک شیوۀ ثابت عمل نماید یا چهره‌ها وتیپ‌های مشخص رقابتی را دنبال کند. در تمام آثار این نویسنده، زن ـ آن هم پاک، درخشان و فوق بشری ـ جان خاصی دارد. این زن در میان آلودگی‌های محیط می‌درخشد یا مورد ظلم و ستم قرار می‌گیرد و یا مجبور به آلوده شدن می‌شود. آیا حضور زن در آثار نویسنده یک حضور واقعی و قابل قبول است؟ یا این که نویسنده می‌خواهد با این حضور و ایجاد یک نوع حالت پرستش، نسبت به یک موجود فوق بشری‌ جای خالی بعضی چیزهای دیگر را پرکند؟ مجموعۀ حاضر نقدهای نگارنده بر آثار ادبی مختلف را دربرمی‌گیرد. از آن جمله است: نقد داستان بلند آیینه‌های دردار نوشتۀ هوشنگ گلشیری؛ نگاهی به کتاب فقط به زمین نگاه کن اثر محمدرضا کاتب؛ نگاهی به رمان آن روز که عمه خورشید مرد اثر منیژه آرمین؛ نقد داستان قاصدک اثر علی موذنی؛ و نگاهی به رمان راز داوینچی نوشته دن براون.