سبد سفارش شما خالی است!

کاروان‌سراهای ایران، علاوه بر برخورداری از روش‌های کارکردی و هنری، از دیدگاه مسائل اجتماعی نیز حائز اهمیت بوده است. کاروان‌سراهای درون‌شهری و برون‌شهری بارانداز و استراحتگاه کاروان‌ها و کاروانیانی بودند که با قومیت‌ها و گرایش‌های مذهبی و فرهنگی گوناگون از شرق و غرب ایران، از ممالک و شهرهای دور و نزدیک، در آن‌ها شبی را سحر می‌کردند. از این رو، این بناها همواره محل رودررو شدن و تعامل اندیشه‌ها و تبادل و تقابل آداب و رسوم اقوام و ملل مختلف؛ همچنین عرصه‌ای برای انتقال آموزه‌ها و تجربیات سینه به سینه بوده است. بی‌تردید، این تماس و تلاقی انسان‌ها و اندیشه‌های گوناگون، تأثیری شگرف بر زندگی مردم و شکوفایی نسل‌های پیشین این مرز و بوم کهن داشته است. در جلد 99 از مجموعه کتاب‌های «از ایران چه می‌دانیم»، با توصیف و معرفی راه‌ها و شرایط تردد آن در قالب شناخت راه و کاروان، به بررسی انواع ساختمان‌های وابسته به راه‌ها و ویژگی‌های کلی آنها پرداخته شده است. ضمن آنکه، کاروان‌سرا و جنبه‌های کارکردی آن به عنوان یکی از مهم‌ترین این بناها و معماری آن نیز مورد بحث قرار گرفته است.