آموزههای اخلاقی در شعر "ایرج میرزا"
ایرجمیرزا ملقب به جلال الممالک، در ماه رمضان سال 1290 هـ . ق در تبریز متولد شد. ایرج اشعار اجتماعی و تربیتی را آنقدر به زبان ساده سروده که انگار میخواهد با مردم کوچه و بازار گپ بزند. البته نه گپ زدن رسمی. طنز او بسیار گزنده و هزلش بسیار تند و بیپرواست. او تنفر خود را از بسیاری از تباهیهای اجتماعی همچون دروغگویی، بیسوادی، فساد اخلاقی و... را با رکاکت لفظی بیشتر بیان کرده تا نفرت خود را از این امور بیشتر نشان دهد. همچنین یکی از مهارتهای ایرجمیرزا در برگردان استادانة شعر و داستانها به زبان شعری است. مطالب بیانشده بیانگر برخی از ویژگیهای شعری ایرجمیرزا به خصوص توانایی او در سرودن شعرهای اخلاقی و تربیتی است. در کتاب حاضر، ضمن ارائة مطالبی در اینباره، تعدادی از شعرهای او نیز نقد و بررسی شده است. پرهیز از دعوای هیچ و پوچ؛ پرهیز از سوءظن؛ راههای غلبه بر خشم؛ ترغیب به علمآموزی؛ زنان دانشآموخته آزرم بیشتری دارند؛ پرهیز از طمع؛ و اغتنام فرصت و قدردانی از یکدیگر برخی از سرودههای تربیتی ایرجمیرزاست.