فلسفه و محیط زیست: مبانی فلسفی ملاصدرا و فرانسیس بیکن در حوزه اخلاق زیستمحیطی
اخلاق زیستمحیطی
بیشک، یکی از اساسیترین مشکلات بشر معاصر بحرانهای زیستمحیطی است. امروزه اهمیت محیطزیست صرفاً به دوستداران آن محدود نیست، بلکه همگان بر اهمیت و نقش حیاتی که طبیعت در زندگی بشر دارد واقفاند. متأسفانه بشر چنان با دست خویش بر پیکره طبیعت آسیب وارد میسازد که بحرانی فراگیر و کاملاً جدی گریبان گیر آن شده است. تخریب لایه ازن، جنگلزدایی، آلودگی آبها، ویران کردن جنگلها، فرسایش خاک و غیره از شناختهشدهترین آسیبهای زیستمحیطی به شمار میرود. پژوهش حاضر بر مبانی عمیق فلسفی آن تکیه دارد. در این اثر، ضمن توجه به سهم مبانی فلسفی در زایش بحرانهای زیستمحیطی، عمده راهحل این بحرانها را نیز در توجه دادن بشر به اندیشههای ناب فلسفی «انسانمدار» و «خدامدار»، یعنی فرانسیس بیکن و ملاصدرای شیرازی محقق شده است. فصل نخست این پژوهش به تعریف و ضرورت اخلاق زیستمحیطی و نیز اصلیترین کانونهای نظریات زیستمحیطی اختصاص دارد؛ در فصل دوم به ابعاد انسانی، نقش و جایگاه او در هستی از منظر ملاصدرا و فرانسیس بیکن پرداخته میشود.