سبد سفارش شما خالی است!

«کریس لورنتس»، نظریه‌پردازِ تاریخ و استاد تاریخ‌نگاری هلندی، در این کتاب نشان می‌دهد که برخلاف دیدگاه بسیاری از مورخان که در کوشش‌های علمی‌شان خود را چندان نیازمند به تکیه بر نظریه‌هایی در باب تاریخ و تاریخ‌نگاری نمی‌دانند، این تلقی تا چه اندازه با کاری که در مقام عمل بدان می‌پردازند، فاصله دارد. او با کوشش برای تدقیق مفاهیمی همچون پیوستگی و ناپیوستگی، فرد و ساختار، عینیت و ذهنیت، و... توجه خواننده را به اهمیت این مفاهیم در پژوهش‌های تاریخی جلب می‌کند. به‌علاوه، با معرفی رویکردهای مختلف در تبیین تاریخی و نقد آن‌ها، معلوم می‌سازد که چگونه تفسیرهای متعددی از گذشته می‌توانند از اعتباری هم‌ارز برخوردار باشند. لورنتس با بررسی تردیدهایی که از جانب اندیشه پست‌مدرن درخصوص اعتمادپذیر بودن شناخت تاریخی ابراز می‌شود، به راه‌حل‌های میانه‌ای می‌رسد که از دیدگاه او می‌توانند به لحاظ نظری، پژوهش‌های تاریخی را موجه سازند.