سمفونی رنگها
مجموعه اشعار فارسی است که در سبک و قالب شعر نو و عمدتاً با عباراتی نثرگونه به روایت دغدغهها و خواستهها و افکار شاعری میپردازد که رنگ طبیعت و پدیدهها و واقعیات را به گوناگونیاش درک و دریافت میکند و صدای هر واقعیت را در خاطره احساس پرتلاطم خویش مینشاند. از این خاطرهها تکههایی در توصیف خوبیها و بدیهای محیط زندگی و تکههایی در خواستن چیزهایی که آرمان و آرزو هستند به کار گرفته میشود و شاعر باز با همه بازگوییها و تصویرهای کلمات و با همه خاطرههایی که از جنگ و مرگ و رنج دارد آرزو میکند و از پریزادهای میخواهد او را از انتهای جادههای مرده که حکایتگر پایان زندگی است برگرداند تا بازهم سمفونی رنگها را تماشا کند.