منو تلخک
نمایشنامه فارسی - قرن 14
این کتاب نمایشنامهای است از همراهی همواره شاهها و تلخکها و تلخکی که از تلخکی کردن خسته شده است و در روز موعود (روز اجرای نمایش)، تصمیم بزرگی میگیرد که دیگر تلخکی نکند. حرفهای نویسنده یکی است، فقط ظرفها تغییر میکند. او در روزنامهنگاری صراحت لهجه تأثیر و خواستار بیشتری دارد و در تئاتر زیبایی و لطافت و بلاغت لحن. در این نمایشنامه میخوانیم: «صندلی چرخدار کهنهای گوشه سمت چپ صحنه، عقب، زیر نور ضعیف موضعی تنهاست».