سبد سفارش شما خالی است!

رابطه موجود میان عرفان و دین همیشه مورد پرسش بوده است. این مساله در خصوص عرفان اسلامی و دین اسلام نیز صادق است. نگارنده در کتاب حاضر با معرفی عرفان اسلامی و پیشینه آن و همچنین متاثر بودن از عرفان ایرانی پیش از اسلام می‌کوشد تا حقیقت عرفان و تصوف و رابطه آن با دین اسلام را روشن کند. پرسش اصلی وی این است که آیا عقاید عرفای اسلامی از تعالیم اسلام گرفته شده است یا فرهنگی است وارداتی و بیگانه که از دوران پیش از اسلام و از آموزه‌های زرتشتی و مانوی به ارث رسیده است. نگارنده با معرفی عرفای ایرانی به تفاوت‌‌های اعتقادی و بنیادی میان آن و ادامه آن در عرفان اسلامی یا تعالیم اسلام و سخنان اهل بیت (ع) اشاره می‌کند. به باور وی مهم‌ترین موضوع اعتقادی میان این دو گروه این مساله است که اهل عرفان (صوفیه) شعاری دارند مقتبس از نیاکان مانوی خود که خدا را همه چیز و حقیقت را بسیط همه چیز می‌دانند. اما در اسلام تبیین شده در مکتب اهل بیت(ع)، خداوند متعال غیر از همه چیز است و همه چیزها نیز غیر از او و جدایی ذاتی تام بین خالق و خلق وجود دارد. نگارنده برای اثبات این تفاوت سخنان و روایات مختلفی از اهل بیت (ع) ذکر می‌کند.