سبد سفارش شما خالی است!

عصر روز عاشورا، وقتی بچه‌ها صدای اسب امام را می‌شنوند که بی سوار به خیمه‌ها باز می‌گردد، نمی‌دانم چه با خود فکر می‌کنند. نمی‌دانم به دامن مادرانشان پناه می‌برند یا می‌روند طرف اسب. نمی‌دانم بچه‌ها هم می‌فهمند که دیگر پناهی ندارند و باید فرار کنند یا نه؛ اما این را می‌دانم که آرزوی همه ما این است که کاش، آن روز آن جا می‌بودیم و خود را فدای امام حسین علیه‌السلام می‌کردیم.