وقتی که عشق مییاد!
داستانهای فارسی - قرن 14
«گلچهره» دختر زیبا و دلانگیز پانزدهساله، پدری متین و کمحرف و مادری سادهدل و زودباور داشت. او در طول دو سال نزد افروز، دختر همسایه، فنون لازم برای تبدیل شدن به زنی خانهدار را فرا گرفت. گلچهره برای خود محبوب و معبودی فرض میکرد و آهستهآهسته دل به پرستیدنش مینهاد، این محبوب شکل خاص و معینی نداشت و فقط یک نام دلفریب داشت که گهگاه گلچهره به آرامی بر لبهایش جاری میساخت: «شوهرم». خواستار او «مظفرالملک» پیرمرد ثروتمند، با نفوذ و خودستایی بود که دو زن دیگر به نام «الهه» و «اختر» داشت. الهه و اختر دو زن دردمند، هر دو از ظلم و بیرحمی و ناپاکی مظفرالملک در حضور هم شکایت میکردند. الهه پس از اطلاع یافتن از موضوع ازدواج مجدد مظفرالملک به همراه اختر نقشهای مطرح میکند تا او را به سزای اعمالش برسانند تا سرمشقی باشند برای دیگر زنانی که مثل خود آنها اسیر مردان پست و از خود راضی شده بودند.