سبد سفارش شما خالی است!

در سده‌های چهارم و پنجم هجری قبایلی از ترکمانان در ایران صاحب قدرت می‌شوند. اولین گروه از ترکانی که بر این دیار مسلط شدند، غزنویان بودند. در اواخر حکومت آنان با توجه به مشکلات داخلی و لشکرکشی‌های متعدد به هند و ضعف و اختلافات درونی، گروه دوم ترکان از خاندان سلجوق توانستند با مهاجرت خود از آسیای مرکزی به‌سوی ایران به‌تدریج غزنویان را از صحنه سیاسی عقب زده و قدرت را به‌دست گیرند. در این کتاب با بررسی و تحلیل وضعیت سیاسی عصر سلجوقی، هدف آن است که ارتباط عوامل مختلف و نقش آنان در ثبات و بی‌ثباتی سیاسی و درنهایت سقوط حکومت روشن شود.