سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب، مثنوی در «بحر متقارب» و با وزن «فعولن فعولن فعولن فعل/ فعل» است و دربارة قصص پیامبران، اولیای الهی و امامان شیعه که در قرن سیزدهم هجری سروده و در 1267 هـ.ق در دارالسلطنة تبریز تصویرگری شده است. شاعر در این کتاب، پس از ستایش خداوند، نعت پیامبر(ص) و حضرت علی(ع)، داستان‌هایی از زندگی پیامبران و امامان(ع) و قدیسان در پنجاه و دو بخش بیان کرده است. مثنوی حاضر، شامل 1200 بیت است و از آفرینش حضرت آدم(ع) تا روز قیامت و کیفر گناهکاران در جهنم را شامل می‌شود. شاعر در هر بخشِ سرودة خویش، چهل موضوع یا داستان را شرح داده است. مشخّصة این مثنوی، تأثیر بسیار واضح از شاهنامه، عرض ارادت به خاندان ولایت و امامت و توجه شاعر به واقعة کربلا است. با توجّه به زبان، سبک بیان، کلمات و عبارات به کار رفته در «اخبارنامه»، احتمال داده می‌شود که این مثنوی به شیوة نقّالان سروده شده و در مراسم یا مناسبت‌های خاص مذهبی در حضور جمع خوانده می‌شده است.