نگرشی به مشرب باطنی اسلام و آیین دائو
تائوئیسم / تصوف
در اسلام بیش از همه آموزههای سنتی دیگر، تمایز میان دو بخش مکمل دین یعنی مشرب ظاهری و مشرب باطنی نمایان است. در لغت عرب، این دو به ترتیب معادل «شریعت» به معانی «راه بزرگ»، که متعلق به عموم مردم است و «حقیقت» به معنای «حقیقت درونی» است که ویژة خواص است، زیرا همه کس استعداد و صلاحیت لازم برای وصول به معرفت حقیقت را ندارد. کتاب حاضر، حاوی مقالاتی دربارة مشرب باطنی اسلام است. نگارنده پس از بیان شیوة سیر و سلوک در اسلام و توضیح مفاهیم بنیادی تصوف همچون شریعت، طریقت، حقیقت و نیز قشر و لب، به شرح توحید، فقر، روح و تجلی میپردازد و نمونههایی از علوم سنتی دربارة فرشتهشناسی الفبای عربی، کفبینی، کفشناسی و علم الحروف به دست میدهد. آخرین بخش کتاب نیز دربارة آیین دائو و آیین کنفسیوس است و به تفاوت میان مشرب باطنی و مشرب ظاهری در اشکال غیردینی سنت اختصاص دارد. عنوان برخی مقالات کتاب از این دست است: پوست و مغز، تاثیر تمدن اسلامی در غرب، و آفرینش و تجلی.