تعزیهخوانی در شهرستان سیرجان
تعزیه در اصطلاح به گونهای از نمایش مذهبی منظوم گفته میشود که برگرفته از واقعهی جانگداز عاشورا و اتفاقهای رخ داده در کربلا است. از آنجا که اساس تعزیه، ذکر مصائب اولیا و بزرگداشت خاندان عترت (ع) است، تقریبا هیچ تعزیهای بدون یادآوری وقایع کربلا و تعظیم امامان و بزرگان دین به نمایش درنمیآید. بازیگران تعزیه هریک به قشری از جامعه تعلق داشته و حرفهای نمیباشند و تنها در این ایام به بازیگری میپردازند. متن تعزیه نیز سینه به سینه از بزرگان به دست امروزیها رسیده و چون مربوط به تفکرات معنوی است معمولا نویسندگان واقعی آنها مشخص نشدهاند. تعزیهها تقریبا در سراسر ایران در ماه محرم به نمایش درمیآیند. نگارنده در این کتاب قیام کربلا را یادآوری کرده و سپس سیر تکاملی تعزیه را در ایران بیان میکند. وی در ادامه به تعزیههای قدیم و جدید در سیرجان، تعزیهخوانی در پاریز و در روستاهایی چون عمادآباد سیرجان، کران، محمودآباد سادات سیرجان، مکی آباد، نجف شهر و نصرت آباد میپردازد. نگارنده در بخشی از کتاب گزارش ادارهی کل اوقاف استان کرمان را دربارهی اسامی موقوفاتی که وقف عزاداری امام حسین (ع) شدهاند بیان کرده است. در کتاب همچنین چند سند از وقفنامهها، متون تعزیه و نیز سند معافیت مالیاتی باقی ماندهی طایفهی بنی اسد که در زمان احمد شاه قاجار در سیرجان میزیستند، عرضه شده است. طایفهی بنی اسد طایفهای بود که چندین شهید در راه حسین (ع) و در کربلا تقدیم کرده و باقیماندهی این طایفه به ایران آمده و در شهر سیرجان ساکن شدند. خانوادههای علیزاده در سیرجان از بازماندگان آنها هستند.