سبد سفارش شما خالی است!

ریشه‌یابی جریان روشنفکری در ایران به دورة سلطنت «فتحعلیشاه» می‌رسد؛ باید اذعان داشت که با ورود این جریان به ایران، تاریخ معاصر ما دستخوش تاثیرات بسیاری شده است؛ برخی اشخاص در برخورد با این موضوع در ضمیر ناخودآگاه خود از این امر، واهمه داشته‌اند که مبادا در تبیین یا مخالفت با این جریان غربی، به تاریک فکری و بی‌اطلاعی از تمدن پیشرفتة جهانی متهم شوند؛ عده‌ای هم این جریان را شناختند و به کنه قضیه پی بردند و سعی به بیدادگری کردند، اما در هیاهو و غوغاسالاری روشنفکران صدایشان به جایی نرسید؛ در این میان می‌توان از «جلال آل احمد» نام برد که در مقایسه با دیگران توانست در فضای نسبتا باز اجتماعی، به افشاگری غرب‌زدگی دست بزند و از خدمت و خیانت روشنفکران سخن به میان آورد. با شروع نهضت امام خمینی (ره) که بر پایة اسلام و نفی غرب‌زدگی بنا شده بود، روشنفکری قدم به قدم عقب نشست و چهرة حقیقی خود را مرحله به مرحله نمایان کرد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز جایگاه و موقعیت خود را در عرصة سیاسی و اجتماعی تا حد زیادی از دست داد. در کتاب حاضر جریان روشنفکری در ایران بررسی و تحلیل شده و نگارنده در واقع در جهت تکمیل اطلاعات، تحلیل وقایع و گزارشی صحیح از تاثیرات و عملکرد روشنفکری گام برداشته است.