سبد سفارش شما خالی است!

به تصریح کتاب: «احزاب سیاسی» یکی از ارکان مهم «توسعة سیاسی» در دنیای امروز می‌باشند. اغلب اندیشمندان سیاسی وجود احزاب را مایة توسعه و ثبات سیاسی، افزایش مشارکت‌های سیاسی ـ اجتماعی و عامل تحقق و تحرک دموکراسی می‌دانند. اما متاسفانه تاریخ احزاب در ایران ـ که تجربة آن به دوران انقلاب مشروطیت بازمی‌گردد ـ بیانگر نوعی ناکارآمدی در قبل و بعد از انقلاب بوده است. تجربة تحزب در ایران به خوبی نشان می‌دهد که این پدیده نتوانسته به طور مطلوب کارویژه‌ها و اهداف مورد نظر را تامین کند و معمولا در نحوة شکل‌گیری، تداوم حیات حزب، کارویژه‌های عضوگیری و تعیین خط‌مشی‌ها و... با نقصان همراه بوده است. نگارنده در کتاب حاضر، علل ناکارآمدی احزاب سیاسی را بررسی کرده است با این هدف که بتواند پاسخگوی سوالات و شبهات متعدد محققان در زمینة احزاب و کارآمدی یا ناکارآمدی آنها در ایران باشد. وی از جمله علل ناکارآمدی احزاب در ایران را ساختار قبیله‌ای و اجتماعاتی، ضعف نخبگان سیاسی، استبداد و ساختار مطلقة قدرت، نظام اقتصادی وابسته به نفت، اقتصاد بیمار دولتی، و تعدد، تغییر و ناپایداری قوانین انتخاباتی بیان کرده است.