دههی بحرانی
مردم آسیای مرکزی صلح جو بوده و با وجود برخی بحرانها باز هم تمایلات صلحطلبانه داشته و هرگز با تهاجم موافق نبودهاند. حتی در تاجیکستان، جایی که جنگ داخلی سر گرفته بود، با توافق اجتماعی و فرآیند صلحآمیز نظم خودکار، از فاجعه جلوگیری شد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی مشکلات پیچیدهای در خصوص تعیین حدود مرزی بین کشورهای مستقل مشترک المنافع (CIS) به وجود آمد. فرآیند تعیین حدود مرزی به واسطة روشهای اجرایی و مذاکرات دیپلماتیک تنها در قزاقستان با صلح و آرامش صورت گرفت. قزاقستان از معدود کشورهای CIS و آسیای مرکزی است که نگرانیهای جنگ داخلی و هرج و مرج اجتماعی را تجربه نکرده (تروریسم) افراطگرایی و جداییطلبی را تاکنون به خود ندیده است. امروزه که خطرات بسیاری امنیت منطقهای و ملی این کشور را تهدید مینماید تنها به واسطة یک سیاست صلحمحور بر پایة مصالحه دو جانبه است که میتوان نظام جهانی را حفظ کرد. در کتاب حاضر به چگونگی مواجهة قزاقستان با تهدیدات ناشی از پیوستن به جامعة جهانی اشاره شده است.