سبد سفارش شما خالی است!

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد انقلاب اسلامی ایران، بهره‌گیری بازیگران سیاسی دهه اول انقلاب اسلامی از انواع خشونت‌های سازماندهی‌شده در صحنه داخلی به عنوان ابزاری برای حذف سایرین است. چرایی اتخاذ شیوه خشونت از سوی بازیگران سیاسی و تغییر روش بازی در صحنه سیاست ایران در این دهه، یکی از دغدغه‌های پژوهشگران تاریخ ایران می‌تواند قرار گیرد. کتاب حاضر تلاش دارد با ارائه تحلیل برخی اخبار، اطلاعات، سوابق و مواضع منتشر شده در کتب، روزنامه‌ها و همچنین سایت‌های رسمی و مواضع علنی بازیگران سیاسی، به موضوع تأثیر و نقش خشونت‌های سازماندهی شده در تغییر مواضع سیاسیون در دهه اول انقلاب اسلامی بپردازد.