سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در کتاب حاضر به معرفی "روبر برسون"، فیلم‌ساز فرانسوی و تحلیل آثار وی در پانزده فصل پرداخته است: در فصل اول نویسنده به معرفی کلی روبر برسون و آثار او اقدام کرده و تصریح می‌کند که فیلم‌های این سینماگر، به ندرت دارای محتوای سیاسی آشکاری هستند و کم‌تر می‌توان سرنخی پیدا کرد که به این آثار، رنگ و بوی سیاسی ببخشد. نویسنده، هم‌چنین به این مطلب نیز اشاره دارد که برسون را اصلاً نمی‌توان سازنده‌ی آثار پرفروش دانست چرا که حتی به فیلم‌های او، فیلم‌های سرد نیز می‌گویند. از فصل دوم تا فصل سیزدهم نویسنده یک‌ به یک فیلم‌های برسون را بررسی می‌کند؛ فیلم‌هایی چون، " یک زن نازنین"، "خاطرات یک کشیش دهکده"، "پول" و... در فصل چهاردهم نویسنده بار دیگر مروری کلی بر آثار برسون دارد و این نکته را یادآوری می‌کند که فیلم‌های برسون در ژانرهای معمول، نمی‌گنجد و به لحاظ ساختاری با بسیاری از فیلم‌هایی که دیده‌ایم، کاملاً فرق می‌کنند، در فصل پانزدهم نیز تصاویری از برسون و فیلم‌هایش به چاپ رسیده است. به تصریح مترجم: "روبر برسون، فیلم‌ساز فرانسوی، را داستایفسکی سینما دانسته‌اند، او نیز همانند این نویسنده‌ی بزرگ روس کاوشگر روح آدمی است. هرچند برسون خودش بارها اعلام کرده بود که همواره از شخصیت‌پردازی آدم‌های فیلم‌هایش گریزان است. این تناقضی است که می‌باید آن را شکافت. آن‌چه برسون، "سینماتوگراف" می‌نامد؛ پدیده‌ای است دیرفهم که از بسیاری جهات باعث می‌شود برسون هنرمندی "دیریاب" و دست‌نیافتنی جلوه کند. برسون هیچ‌گاه در فیلم‌هایش در پی این نبود که جهان پیرامون ما را همان‌طور که هست؛ بی‌کم و کاست به تصویر بکشد. آن‌چه برای او اهمیت داشت این بود که در روایت‌هایش از قصه‌گویی به شیوه‌ی معمول فاصله بگیرد. او اعتقاد داشت که بازیگر قرار نیست در برابر دوربین بازی کند. برای همین همواره در هنگام فیلم‌برداری اصرار داشت که برداشت‌های فراوان بگیرد تا مگر به این صورت بازیگر یا به قول خودش "مدل"ها همانی باشند که هستند".