سبد سفارش شما خالی است!

نشر دعوت اسلامی در جزیره‌العرب، از همان ابتدا با مخالفت‌های گوناگونی از سوی سران نظام شرک و بت‌پرستی مواجه شد و پس از هجرت پیامبر (ص) از مکه به مدینه، یهودیان و منافقان نیز به جرگة مخالفان این دعوت پیوستند. جنگ‌های نسبتا پرشماری که میان پیامبر (ص) و مخالفانش به وقوع پیوست و نیز حوادثی هم‌چون: قتل تعدادی از شاعران یهود و قتل عام بنی‌قریظه، همواره محل گفت‌وگو و انتقاد برخی از خاورشناسان و منتقدان پیامبر (ص) بوده است. این گروه، به ویژه در سال‌های اخیر، با استناد به برخی از گزارش‌های نامعتبر تاریخی، پیامبر (ص) را متهم به اعمال خشونت و عدم مدارا با مخالفانش می‌کنند و نشر سریع اسلام در جزیره‌العرب را معلول جنگ و به کارگیری شمشیر از سوی ایشان به شمار می‌آورند. در کتاب حاضر، ضمن نقد و تفسیر دیدگاه مذکور، به بررسی جایگاه و حقوق مخالفان در سیرة نبوی و بیان میزان بالای تحمل و مدارای پیامبر (ص) نسبت به مخالفان و دگراندیشان پرداخته شده است.