انسانشناسی یاریگری
یاریگری اصطلاحی بینرشتهای در علوم اجتماعی و زیستی است که به دلیل ماهیت و خاستگاه این علوم و وجود فرضیههای زمینهای و جهانبینی رقابتی حاکم بر جوامع غربی، نسبت به اهمیت فوقالعادهاش در زندگی اجتماعی و حتی زیستی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. نویسنده در کتاب حاضر بر آن بوده است تا همکاری را در هر لباس و با هر رنگی معرفی نماید تا جایی که گاهی این ساختهای رفتاری و همکاری تا عالم جانوران نیز کشیده میشود. طبیعت انسانشناسانه و جامعهشناسانه اثر حاضر سبب بروز گرایش به مفاهیم کلی شده است تا رفتارهای آدمی را در تفاوتهای بسیار جزئی و ثانوی که در مشترکات درونیتر و ساختاری آن شناسایی کند. در فصل اول کتاب به رفتارهای یاریگرانه جانوران اشاره شده است که مشتمل است بر پنج بخش، در فصل دوم کتاب به بررسی واقعیتها، ضرورتها و پیشینة یاریگری در تاریخ آدمیان پرداخته شده است و از یاریگری در تمدنهای کهن نظیر چین باستان، یونان، روم، اروپا و ایران و کشورهای اسلامی بحث شده است. فضای مفهومی مشارکت هممعنا و ناهممعنایی یاریگری؛ نظریههای همکاری و گونهشناسی نظریههای مربوط به همکاری در کار دانشمندان علوم اجتماعی؛ دلایل کمتوجهی نسبت به همکاری در علوم اجتماعی؛ نقد آرا در تعریف و گونهشناسی مفهوم یاریگری؛ گونهشناسی یاریگری و تعاونیهای سنتی در ایران؛ فرهنگ ایرانی و مشارکت از دیگر مباحث موجود در کتاب است.