سبد سفارش شما خالی است!

در میان فیلسوفان متفکر، شاید هیچ‌کس به اندازة فریدریش نیچه با مادر خود نامه‌نگاری نداشته است. تداوم این نامه‌نگاری‌ها از آن جهت شگفت است که بین دو نفر از همه نظر کاملا تضاد در جریان بوده و هیچ مساله‌ای چه فکری و چه دوری راه و بیماری، مانع از آن نشده است که نیچه از خیر این نامه‌نگاری‌ها بگذارد. نکته شگفت‌تر در این ارتباط پیوسته، آن است که نیچه مردم گریز، با وجود جدایی از تک‌تک افراد دور و برش، هرگز با مادرش چنین رفتاری نداشت و تا آخرین لحظات او را تنها کسی می‌دانست که در این جهان هستی داشت. کتاب حاضر، گزیده‌ای است از نامه‌های نیچه به مادرش، از خردسالی، کودکی و نوجوانی تا پایان عمرش.