سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب عنوان شده است: "مدارس اسلامی پدیده‌ی نوظهوری بود که بنابر مقتضیات زمانه درصدد برآمد به گونه‌ای جواب‌گوی نیاز جامعه درمسائل دینی ـ آموزشی باشد... ظهور مدارس اسلامی در دوره‌ی معاصر، به دهه‌ی 1320 به بعد بازمی‌گردد. به دنبال برخی تحولات و پیدایش بعضی ارگان‌ها و کانون‌ها و سرانجام آزادی عمل غیر دینی در دوره‌ی پهلوی اول که به تدریج منجر به دور افتادن نظام آموزش و پرورش کشور از دیانت و بنیادهای ملی خود شد، بسیاری برآن شدند تا در فرصتی مقتضی با فضای حاکم بر جامعه‌ به نوعی به مخالفت برخیزند. این موقعیت پس از شهریور 20 و برکناری رضاخان از قدرت، به دست آمد. گروه مذکور که اغلب از قشر فرهنگیان مذهبی، روحانیون روشن‌اندیش و بازاریان متدین بودند، به منظور اشاعه‌ی اصول و موازین دینی و اخلاقی، کانون‌هایی را موسوم به "مدارس اسلامی" تاسیس کردند". در این کتاب، نخست، با نگاهی تاریخی به اوضاع آموزشی ایران در دوره‌ی معاصر، زمینه‌ها و علل ظهور مدارس اسلامی در دوره‌ی پهلوی دوم بررسی گردیده و سپس نحوه‌ی شکل‌گیری، جهت‌گیری‌های آموزشی ـ عقیدتی و سیاسی تمام مدارس اسلامی شناخته شده به تفصیل بیان شده است. در پایان تاثیرات متقابل مدارس و جامعه و نقش این کانون‌ها در تحولات اجتماعی، فرهنگی و هم‌چنین انقلاب اسلامی بررسی گردیده است.