سبد سفارش شما خالی است!

قوم تات به صورت پراکنده در شمال، شمال غرب و شمال شرق ایران زندگی می‌کنند. زبان این قوم در برخی مناطق در سایه زبان غالب از بین رفته است. گویش تاتی گویشی مبتنی بر خلاصه و پوشیده‌گویی است. تات زبانان در کلام خود از کنایه و ضرب‌المثل استفاده فراوانی می‌کنند. نگارنده در این اثر تلاش کرده تا واژگان در حال فراموشی تاتی را همراه با اصطلاحات، کنایات و ضرب‌المثل‌های رایج در منطقه شاهرود گردآوری کند. براین اساس، ابتدا منطقه شاهرود را به اجمال معرفی کرده و سپس گویش تاتی را در آثار بجا مانده از گذشتگان و تحقیقات محققان ایرانی و مستشرقان اروپایی بررسی کرده است. سپس، به دستور زبان تاتی و تحولات زبانی این گویش و مقایسه برخی واژگان این گویش با زبان‌های مادی، اوستایی، پهلوی، فارسی، سمنانی، طالشی و ... پرداخته و در بخش اصلی تحقیق، ابتدا لغات در حال فراموشی را به شکل الفبایی ارائه داده و سپس، کنایات و ضرب‌المثل‌های تاتی را ذکر کرده است.