هوای آفتاب: واپسین شعرها
شعر فارسی - قرن 14
مجموعه "هوای آفتاب"، حاوی 68سروده از "سیاوش کسرایی "است .زمان سرایش این اشعار از پاییز 1361در تهران آغاز میشود و تا سال 1373در کابل و مسکو، و گاه دوشنبه و باکو ادامه مییابد .غم دوری از میهن و دوستان، تکاپوی اجتماعی و انسانی، آمیختهای از امید و نومیدی اغلب مضامین اشعار را تشکیل میدهند .در قسمتی از شعر "هوای آفتاب "آمده است :ملال ابرها و آسمان بسته و اتاق سرد / تمام روزهای ماه را / فسرده مینماید و خراب میکند / و من به یادت ای دیار روشنی ـ کنار این دریچهها ـ / دلم هوای آفتاب میکند / ... /!ولی من ای دیار روشنی / دلم چو شام گاه توست / به سینهام اجاق شعله خواه توست / نگفتمت :دلم هوای آفتاب میکند؟ /!