سبد سفارش شما خالی است!

«علی‌اکبر صلح‌خواه تهرانی» متخلص به «خوشدل» نامی آشناست برای ادب دوستان به ویژه کسانی که با شعر آیینی آشنایی دارند. شاعری که بیش از نیم‌قرن عمر خود را، در راه اعتلای «تشیع علوی» با سرودن مناقب و مصایب اهل بیت (علیه‌السلام) سپری کرده است. خوشدل عقیده داشت که غزل‌هایش به سبک تهرانی، برزخ سبک هندی و عراقی است. یعنی مضامین پیچیدة سبک هندی را با الفاظ بدون تقید عراقی ترکیب کرده است. کتاب حاضر، حاوی اشعار خوشدل است که در سه بخش تنظیم شده است. اشعار آیینی، اشعار اجتماعی و غزل‌ها. موضوع برخی از اشعار از این قرار است: در وفات حضرت رسول الله (ص)؛ شب نوزدهم ماه مبارک رمضان؛ در ازدواج مهر و ماه ولایت علی و زهرا (ع)؛ بزرگواری بزرگان دین؛ ولادت حضرت عسگری (ع)؛ مرد حق؛ چراغ حقیقت؛ محنت پیری؛ مردم‌داری؛ حقیقت معراج؛ نماز عشق و گناه عشق