سبد سفارش شما خالی است!

شاید هزاران سال پیش بود که انسان به طور ناخودآگاه مجذوب اسطوره شد. از آن زمان، اسطوره جزء جدانشدنی زندگی بشر گردید. انسان اسطوره باور، اسطوره را قدسی و والا می‌پنداشت و در تمامی لحظات زندگی خود، اعمالش را با اسطوره‌های جامعۀ خود منطبق می‌کرد و در آن تجلی خدایان و ایزدان و قهرمانانش را می‌دید. با گذشت زمان، زندگی انسان دستخوش تغییراتی شد که لازمۀ زندگی بشری بود. اساطیر نیز متناسب با این تغییرات، جلوۀ خود را تغییر دادند، ولی از بین نرفتند و هم‌چنان به حیات خود ادامه دادند. گذشت زمان، پیشرفت مادی و معنوی، انقلاب صنعتی، تسخیر فضای لایتناهی، عصر هواپیماهای مافوق صوت، رایانه و اینترنت، هیچ‌یک مانع از تداوم حیات اسطوره‌ها نشد، بلکه به عقیدۀ دانشمندان تنها باعث تغییر جلوه و نمود اساطیر گشتند. واژه‌نامۀ حاضر به طرح مباحثی در زمینۀ اساطیر و آیین‌های ایران باستان با محدودیت دورۀ میانه اختصاص یافته است. هم‌چنین به دلیل تاثیری که ایرانیان از اساطیر سایر ملل هم‌جوار پذیرفته‌اند، به اساطیر بین‌النهرین و ولایی و تا حدی مصر نیز اشاره شده است. در این اثر با اعتقادات، باورها، مراسم، آیین‌ها، قهرمانان، پهلوانان، و دشمنان، دوستان، شاهان، زنان، مردان، جانوران و گیاهان اساطیری روبه‌رو می‌شویم که کهن الگوی نمونه‌های متون جدید و حتی معاصر فرهنگ و ادبیات فارسی هستند و کوششی بر این بوده است تا خواننده به سرچشمۀ اساطیر ایرانی دست یابد.