اسطوره و ساختارگرایی نورتروپ فرای در شاهنامه فردوسی
فردوسی، ابوالقاسم، 329؟ - 416ق. شاهنامه - شخصیتها / فردوسی، ابوالقاسم، 329؟ - 416ق. شاهنامه - نقد و تفسیر / ساختارگرایی (تحلیل ادبی) / اساطیر ایرانی در ادبیات / فرای، نورتروپ، 1912 - 1991 م. - نقد و تفسیر
اهمیت پژوهش اسطوره با هدف زنده کردن ارزشهای به ظاهر مرده یک جامعه که در آستانه یا دچار بحران هویت است، روشن است. این دلیل محکمی است که فردوسی به نقشآفرینی اسطورهها در زمان خود در شاهنامه پرداخته است. کتاب حاضر بر مبنای یک مطالعه میانرشتهای در زمینه پژوهش هنر با محوریت اساطیر داستانهای کهن، هسته فلسفه اساطیر و دیدگاه تصویرگری با تأکید بر ارتباط روایت پژوهی و تصویرگری است. دیدگاه ساختارگرایانه "فرای" که مبتنی بر روح زمانه است، تأکید دارد تا با یک طبقهبندی فراگیر ادبیات و هنر را در قالب فضایی که وجود داستانی و چرخه فصول ایجاد میکند قرار دهد و ازاینرو هنر هر زمانه را محصول روح حاکم بر آن زمان میدانند. ازاینرو کتاب حاضر در چارچوب نظریات فرای قرار گرفته است.