سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر حاوی مطالبی است در خصوص گریه و انواع آن (اعم از گریه‌ی حق و باطل) نیز گریه از دیدگاه فلسفی و عرفانی که طی مباحث فلسفی کتاب، مطالبی در خصوص شعر و موسیقی، بازگو شده است. به تصریح نگارنده: "گریه در زندگی آدمی نقش حیاتی و اساسی دارد و بر اساس این که این حال در جهت سعادت نهایی آدمی یا خلاف آن باشد، ممکن است بازنده یا مخرب باشد. گریه‌ی سازنده، گریه‌ای است که حق باشد و حق بودن گریه مستلزم آن است که اول صادق باشد. ثانیا زمام اصلی آن در دست قوه‌ی عاقله باشد. البته چون رابطه‌ی قوه‌ی عاقله و عوامل تحریکی، یک رابطه‌ی حقیقی است، بنابراین شرط سومی نیز در این جا وجود دارد و آن شرط این است که عامل تحریک نیز حق باشد. بهترین و برترین عامل تحریکی همان ادعیه و زیاراتی است که از سرچشمه‌ی جان معصوم، بر کویر تشنه‌ی جان‌ها سرازیر شده است. زیرا که این ادعیه و زیارت، ناشی از انسان‌شناسی و هستی‌شناسی معصومانه و مبتنی بر حقایق عالیه است". در ادامه نگارنده از راز گریه سخن می‌راند. به تصریح وی: "1- گریاننده‌ی حقیقی خدا و خداست. 2- این اسم از اسمای فعلی و نیازمند مظهری است که به طور عینی و تکوینی از "گریه" حکایت نماید. 3- از روایات معصومین چنین برمی‌‌آید که این مظهر وجود اباعبدالله (ع) است. به گونه‌ای که حضرت قتیل العبره ـ کشته‌ی اشک می‌باشد".