سبد سفارش شما خالی است!

در هوای گرگ و میش پانزدهم شهریور 96 که آسمان اهواز را ابری سیاه، تمام سیاه، پوشانده بود و سر آن داشت که ببارد؛ من مانا عیوقی، 17 ساله، با ضربات پیاپی چاقوی آشپزخانه، پدرم را کشتم. با همدستی مادرم، فضه خالدی، با دسته هاون و چاقو، آخرین نفس‌های او را گرفتیم؛ و بر آخرین سطر زندگی‌اش نقطه‌ی تمام شد، گذاشتیم.